Παιδί: Αδελφικές σχέσεις: αγάπη και αντιζηλία
Δημοσιεύθηκε από valentina
την Δευτέρα, 25 Δεκεμβρίου στις 23:10:00 EET
|
Πόσες φορές δεν τσακωθήκατε με την αδελφή σας για τα ρούχα που ήθελε να δανειστεί και εσείς δεν την αφήνατε και πόσες φορές δεν καταλήξατε με τραυματισμένα γόνατα και πληγές λόγω της ασταμάτητης κινητικότητας και σκανταλιάς του μεγαλύτερου αδελφού σας; Καταστάσεις που κάποτε έγιναν πηγή έντασης και τσακωμών τώρα τις θυμάστε με νοσταλγία.
Οι σχέσεις μεταξύ των αδελφών δεν είναι μονοσήμαντες ούτε και δεδομένες. Η δομή αυτών των σχέσεων εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τη σειρά γέννησης και από το φύλο των παιδιών.
|
Το πρωτότοκο παιδί καλείται να περάσει μια δύσκολη φάση προσαρμογής. Από μοναχοπαίδι και μοναδικός αποδέκτης της προσοχής και στοργής των γονιών, ξαφνικά αποκτάει έναν «αντίζηλο», ένα αδελφάκι. Όχι μόνο δεν βρίσκεται πλέον στο κέντρο της προσοχής όλων, αλλά πρέπει να δείχνει χαρά και αγάπη προς το καινούργιο μέλος της οικογένειας. Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με τους ειδικούς, τα μικρότερα παιδιά προσπαθούν να μιμηθούν τις ικανότητες των μεγαλύτερων αδελφών τους, ενώ εκείνα με τη σειρά τους δοκιμάζουν καινούργια πράγματα σε μια προσπάθεια να ξεχωρίσουν.
Καθένα από τα παιδιά θεωρεί ότι τα αδέλφια του έχουν αυτά που επιθυμεί : θάρρος, κοινωνικότητα, ομορφιά, με αποτέλεσμα οι σχέσεις να ισορροπούν σε ένα λεπτό σχοινί ανάμεσα στον ανταγωνισμό και το θαυμασμό. Πρόσφατες έρευνες, όμως, δείχνουν ότι συχνό είναι και το φαινόμενο παιδιών που δεν προσπαθούν να αντιγράψουν τα μεγαλύτερα αδέλφια τους. Η συμπεριφορά αυτή ονομάζεται «αποταυτοποίηση» και είναι μια πρακτική που βοηθάει τα αδέλφια να οριοθετούν το χώρο τους μειώνοντας τις εντάσεις.
Τα παιδιά που έχουν ένα ή περισσότερα αδέλφια προσαρμόζονται ευκολότερα στο νηπιαγωγείο, σε σχέση με αυτά που είναι μοναχοπαίδια. Όπως υποστηρίζουν Αμερικανοί δάσκαλοι μετά από έρευνα που πραγματοποίησαν σε 20.000 παιδιά, όσα έχουν τουλάχιστον ένα αδελφάκι είναι περισσότερο κοινωνικά από εκείνα που είναι μόνα στο σπίτι. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά αυτά κάνουν ευκολότερα φίλους στο σχολείο, αποδέχονται πιο γρήγορα ανθρώπους που είναι διαφορετικοί, εκφράζουν με μεγαλύτερη ευκολία τα συναισθήματά τους, ενώ ταυτόχρονα εμφανίζουν μεγαλύτερη διάθεση να βοηθήσουν και να παρηγορήσουν τους μικρούς φίλους τους που έχουν πρόβλημα.
Όσο και αν φαίνεται περίεργο, η μεγαλύτερη κοινωνικότητα αυτών των παιδιών οφείλεται στους συνήθεις καυγάδες που υπάρχουν ανάμεσα στα αδέλφια μέσα στο σπίτι. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο επικεφαλής της έρευνας Douglas Downey, οι τσακωμοί ανάμεσα στα αδέλφια είναι ευεργετικοί για το χαρακτήρα ενός παιδιού, καθώς μέσα από αυτούς μαθαίνει πώς να επιλύει και να αντιμετωπίζει τις συγκρούσεις.
Βεβαίως, σε όλη αυτή τη διαδικασία ιδιαίτερα σημαντικός είναι και ο ρόλος των γονιών, καθώς πολλές φορές, χωρίς να το θέλουν, δίνουν μεγαλύτερη σημασία σε κάποιο από τα παιδιά τους ή μπαίνουν στη λογική της σύγκρισης. Όταν ένα παιδί βλέπει ότι ο αδελφός ή η αδελφή του τυγχάνει καλύτερης μεταχείρισης, νιώθει παραμελημένο, με αποτέλεσμα στην πορεία να χάσει την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή του.
Αντιθέτως, όταν οι γονείς έχουν μια ικανοποιητική συζυγική σχέση και δεν έχουν αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα ανταγωνισμού στην παιδική τους ηλικία, έχουν τα εχέγγυα να προσφέρουν μια ζεστή αγκαλιά για τα παιδιά τους και να τα κρατήσουν μακριά από τα δικά τους προβλήματα. Μάλιστα, πολλές φορές τα αδέλφια μπορούν από κοινού να δημιουργήσουν ασπίδα προστασίας σε περιπτώσεις καταπίεσης από τους γονείς, καθώς και να αποτελέσουν σημαντική πηγή πληροφοριών και γέφυρα εξοικείωσης με το αντίθετο φύλο.
Μακροπρόθεσμα, τα αδέλφια μας είναι τα μοναδικά άτομα που μπορούν να μας συντροφεύσουν καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Όταν οι γονείς μας αφήσουν μόνους και φίλοι και γνωστοί ακολουθήσουν τη δική τους ζωή, τα αδέλφια μας είναι οι μοναδικοί άνθρωποι που μπορούν να σταθούν στο πλάι μας, είναι οι αναμνήσεις, το παρόν και το μέλλον μας.
|
|
| |
|
Αξιολόγηση άρθρου |
|
|
Μέσος όρος βαθμολογίας: 4.4 Αριθμός Ψήφων: 5
|
|
|
|
|