Στην Ελληνική Παράδοση τα μακρόβια και επιβλητικά δένδρα της υπαίθρου έχουν ταυτιστεί με μοναδικά πρωτότυπες ιστορίες. Επίσης, ίσως δεν είναι τυχαίο που το όνομα σχεδόν του συνόλου εξ αυτών είναι θηλυκό άσχετα με το πώς τα ονομάζουμε κοινόχρηστα (πχ είναι η βαλανιδιά, η ελαία, η κέδρος, η πεύκη, η πλάτανος κλπ). Εξαίρεση αποτελεί ένα από τα εντυπωσιακότερα κωνοφόρα το οποίο εντοπίζεται κατά κόρον σε όλες την παραμεσόγειες περιοχές. Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στο δένδρο που είναι γνωστό σαν ορθόκλαδο κυπαρίσσι ή πιο σωστά στον κυπάρισσο.
Κατά τη μυθολογία μας ο Κυπάρισσος υπήρξε ένας πολύ όμορφος νεαρός άνδρας με πάθος για το κυνήγι θηραμάτων και ευνοούμενος του θεού Απόλλωνος. Μία ημέρα κατά τη διάρκεια της οποίας πραγματοποιούσε την αγαπημένη του δραστηριότητα απέκτησε στο δάσος συντροφιά ένα πανέμορφο ελάφι. Φυσικά δεν το φόνευσε με τα κυνηγετικά όπλα του, αλλά το θαύμασε έκπληκτος. Αυτό το επιβλητικό ζώο ήταν αγαπημένο στον Απόλλωνα και έμελλε να γίνει αχώριστος συνοδός του Κυπάρισσου σε όλες του τις εξορμήσεις.
Η φιλία μεταξύ του ανθρώπου και του ζώου ήταν παροιμιώδης. Αμέτρητες υπήρξαν οι φορές που βρέθηκαν μαζί στα δάση ώστε ο Κυπάρισσος να επιβεβαιώσει τη φήμη του έξοχου κυνηγού. Δυστυχώς, αυτή η κυνηγετική δεινότητα έμελλε να καταστεί η αχίλλειος πτέρνα του. Μία μοιραία στιγμή στόχευσε και έβαλλε με τα όπλα του κατά ενός στόχου τον οποίον εξέλαβε ως θήραμα μέσα στη βλάστηση. Αλλά το άτυχο ζώο που πλήγωσε χωρίς να το αντιληφθεί δεν ήταν άλλο από τον αχώριστο φίλο του το εκπληκτικό ελάφι. Ο τραυματισμός ήταν θανάσιμος και το ζώο ξεψύχησε.
Η πίκρα του Κυπάρισσου ήταν απροσμέτρητη. Οι τύψεις ταλάνιζαν τη συνείδησή του για αυτό το λάθος που έκανε. Στο τέλος δεν άντεξε. Μετά από λίγο καιρό η οδύνη για την ατιμωτική απώλεια του έμπιστου συντρόφου του τον οδήγησε στο θάνατο μέσα σε λυγμούς και δάκρυα που συνόδευαν τη ζωή του από εκείνη τη μοιραία ημέρα που σκότωσε το ελάφι. Λίγο πριν ξεψυχήσει ζήτησε από τον Απόλλωνα μία ύστατη χάρη, εκφράζοντας έτσι την τελευταία του επιθυμία. Παρακάλεσε τον θεό να μεριμνήσει ώστε να μη σβηστεί ποτέ από τη μνήμη του ανθρωπίνου γένους η ανείπωτη λύπη που ένοιωθε για τον άδικο πρόωρο χαμό του φίλου του. Έτσι, ο θεός Απόλλων μεταμόρφωσε τον Κυπάρισσο σε ένα πολύ όμορφο ευθυτενές δέντρο με αειθαλές ορφνοπράσινο φύλλωμα και επιβλητική παρουσία από το οποίο τα υγρά του (ρετσίνι) κυλάνε κάποιες φορές επάνω του σα δάκρυα.
Το δένδρο κυπάρισσος αφιερώθηκε από τους Έλληνες πριν από απροσδιόριστα χρόνια στον άρχοντα θεό του Κάτω Κόσμου, δηλαδή τον Πλούτωνα. Από την αρχαιότητα είναι σύμβολο επιβλητικής παρουσίας, εκπεφρασμένης λύπης, μετάνοιας και μεταμέλειας. Η μετεξέλιξη των θρησκευτικών πεποιθήσεων το χρησιμοποίησε σα χαρακτηριστικό φυτό των κοιμητηρίων.
Δυστυχώς, ο κυπάρισσος έχει ταυτιστεί στη συνείδηση πολλών Ελλήνων με δυσμενείς προληπτικές νοοτροπίες. Αυτό βεβαίως αδικεί το πανέμορφο δένδρο. Ο ίδιος του ο μύθος είναι σύμβολο του ανθρώπινου χαρακτήρα στις καλές και κακές του στιγμές. Ας μην υποτιμούμε ένα δημιούργημα της Φύσεως το οποίο όχι μόνο δε μας βλάπτει, αλλά μας τιμά με την παρουσία του.
Επισκεφτείτε μας και περιηγηθείτε με άνεση στην ιστοσελίδα της Ανθάνασσα (http://www.anthanassa.gr) για την αρχιτεκτονική κήπων όπου μεταξύ άλλων μπορείτε να διαβάζετε ελεύθερα τα άρθρα για τα φυτά και τον κήπο σας στο http://www.anthanassa.gr/articles/articles.html ή επικοινωνήστε μαζί μας! |