Βιτσέντζος είν’ ο ποιητής και στη γενιά Κορνάρος

Φανταστική συνέντευξη του Βιτσέντζου Κορνάρου στον Γιάννη Σταμέλο για το "Λασιθιώτικο Στίγμα"

 

Ο «Αρχάγγελος της Κρήτης» Νίκος Ξυλούρης τραγούδησε τον Ερωτόκριτο με τρόπο μοναδικό. Αλλά και ο Γιάννης Παπαχατζάκης, ο τυφλός βιολάτορας του Σταυροχωρίου, μας ξάφνιασε με την ιδιοφυή μουσικά εκδοχή του. Στην Κρήτη η παράδοση είναι ζώσα ακόμα, γι’ αυτό μπορείτε να ακούσετε πολλές εκδοχές του Ερωτόκριτου από τους λαϊκούς λυράρηδες και λαουτιέρηδες.

Η αισθητική της ψυχής των μανάδων μας τον έκανε κάδρο, κέντημα και υφαντό στον τοίχο των ξεχωριστών στιγμών που αποτυπώθηκαν σ’ αυτές.

Ο Εγγονόπουλος είδε τον Ερωτόκριτο και την Αρετούσα με σουρεαλιστικό μάτι, ενώ ο Θεόφιλος τους απεικόνισε με τα μάτια της απλοϊκής του ψυχής.

Ακόμα θυμάμαι την πρωτοποριακή παράσταση του Αμφιθεάτρου του Σπύρου Ευαγγελάτου στην δεκαετία του ’70 με τη μουσική του Μαρκόπουλου και πέρσι το καλοκαίρι είχαμε την τύχη αρκετοί από μας να απολαύσουμε μια καταπληκτική παράσταση με τον Παρτσαλάκη και μουσική του Λεοντή.

Ο Μαρκόπουλος πρόπερσι σε σκηνοθεσία του Νίκου Κούνδουρου παρουσίασε στο Ηρώδειο μια μεγάλη όπερα με βάση τον Ερωτόκριτο και φέτος, λίγο πριν το Πάσχα, ανακοίνωσε ότι έδωσε στο έργο τελική μορφή.

Ο Ερωτόκριτος και η Αρετούσα έχουν περάσει στο εθνικό μας υποσυνείδητο, είναι δικοί μας άνθρωποι. Μιλάμε την ίδια γλώσσα, νοιώθουμε τα ίδια αισθήματα, αναφερόμαστε στον ίδιο χώρο, έχουμε κοινές παραδόσεις και πολιτισμό. Γι’ αυτό οι γέροι στην Κρήτη, δυστυχώς όχι και οι πιο νέοι, χωρίς να ξέρουν πολλές φορές γράμματα, έμαθαν και απαγγέλλουν μεγάλα κομμάτια από το έργο του Βιτσέντζου Κορνάρου.

Ο Ερωτόκριτος είναι τεράστιο σε ποιότητα έργο. Εκτός του ότι το επιβεβαιώνουν όλα τα «ιερά τέρατα» της γλώσσας μας, άλλη τρανή απόδειξη αυτού είναι το ότι ακόμα και σήμερα, όπως όλα τα μεγάλα έργα, εμπνέει τους δημιουργούς και παράγονται απ’ αυτό άλλα νέα έργα.

Έχω τη γνώμη πως σε μια γωνιά στα σπίτια μας, πλάι στους αγίους της πίστης μας, θα πρέπει να καίμε κι ένα άλλο καντήλι στους αγίους του πολιτισμού μας. Να ξεκινάμε με τον Όμηρο και να φτάνουμε μέχρι τον Μίκη Θεοδωράκη. Ανάμεσά τους θα πρέπει να έχουμε και τον Βιτσέντζο Κορνάρο.

Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ λέει συχνά πως οι άλλοι λαοί θα πρέπει να ανακαλύψουν τον πολιτισμό σε αντίθεση με εμάς τους έλληνες, οι οποίοι γεννιόμαστε πολιτισμένοι. Και το οφείλουμε σ’ αυτούς.

Όμως ο πλέον αρμόδιος για να μας μιλήσει για όλ’ αυτά είναι ο ίδιος ο ποιητής του Ερωτόκριτου, με τον οποίο είχαμε, ποιητική αδεία, μια πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία.

 

 

Λ.Σ.

Σας ψάχνω πολύ καιρό. Μου είπαν πως μένατε στη Σητεία και εκεί μου είπαν να σας αναζητήσω στην Τραπεζόντα, στο Πισκοκέφαλο, που έχετε τα κτήματά σας. Τελικά σας βρίσκω στο Ηράκλειο.

 

Β.Κ.

Στη Στείαν εγεννήθηκα, στη Στείαν ενεθράφην, εκεί κόπιασα κι έγραψα και τον Ερωτόκριτο. Στο Κάστρο- δηλαδή στο Ηράκλειο- παντρεύτηκα σαν αρμηνεύγ' η φύσι, το τέλος μ' έχει να γενή, όπου ο Θεός ορίση. Στο Ηράκλειο εγκαταστάθηκα και έζησα τα τελευταία χρόνια της ζωής μου.

 

Λ.Σ.

Μιας και το αναφέρατε, ποια θα θεωρούσατε την καλύτερη κατάληξή σας;

 

Β.Κ.

Να μ' έβρει ακριμάτιστο, όντε με πάρ' ο Χάρος.

 

Λ.Σ.

Πώς και μείνατε στο Ηράκλειο αλήθεια;

 

Β.Κ.

Στη Σητεία έμεινα μέχρι τα τριανταπέντε μου. Ξέρετε, είμαστε έξι αδέρφια και 'γω ο μικρότερος. Δυο από τα αδέρφια μου ζούσαν ήδη στο Ηράκλειο πριν έρθω και 'γω. Η σύζυγός μου, Μαριέτα Zeno, Ηρακλειώτισα, Δεν ήθελε να ζήσει στη Σητεία… Εξ άλλου, κακά τα ψέματα, τα κτήματα που πήρα προίκα στην περιοχή του Ηρακλείου ήταν τεράστια. Δε θα μπορούσα να τα κουμαντάρω από τη Σητεία.

Το Ηράκλειο, εκτός από εμπορικό και διοικητικό, ήταν και πνευματικό κέντρο της Κρήτης. Μετά, ξέρετε, βολεύτηκα και με τα διοικητικά αξιώματα που ανέλαβα εδώ…

 

Λ.Σ.

Έχετε παιδιά;

 

Β.Κ.

Έχω δυο κόρες.

 

Λ.Σ.

Δεν είναι γνωστές… Δε συνέχισαν την ποιητική κληρονομιά του πατέρα τους;

 

Β.Κ.

Όχι, δεν έκαναν τίποτα σημαντικό στα Γράμματα. Καλοπαντρεύτηκαν βέβαια, αλλά την εποχή μου ο ρόλος της γυναίκας ήταν στο σπίτι και στην οικογένεια.

 

Λ.Σ.

Στο έργο σας φαίνεται ότι δεν μπορεί να ήσασταν μόνο ένας πολύ καλός μαντιναδολόγος που συνέραψε στίχους.

 

Β.Κ.

Ναι, έτσι είναι, δεν ήμουν ένας απλός στιχοπλόκος. Είχα τη δυνατότητα και την επιθυμία και μορφώθηκα. Λεω ότι πέρα από την επιθυμία είχα και την δυνατότητα γιατί θα πρέπει να ξέρετε ότι την εποχή μου στην Κρήτη, αλλά και στον υπόλοιπο τότε κόσμο, η απόκτηση μόρφωσης και τα γράμματα ήταν προνόμιο μόνο των ευκατάστατων οικογενειών που θα μπορούσαν να πληρώσουν δασκάλους, δίδακτρα και βιβλία. Θέλω να πιστεύω ότι ήμουν καλός και στη στιχουργία αλλά μελέτησα πολύ όχι μόνο τους σπουδαίους συγγραφείς της εποχής μου, αλλά και πολλούς καταξιωμένους απ' τους παλαιότερους. Το έργο μου είναι Αναγεννησιακό, δηλαδή απαλλαγμένο από θρησκευτικές δοξασίες και με αναφορές στο πνεύμα και τα έργα του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Αυτά, όπως ενδεχομένως θα αντιλαμβάνεστε, θέλουν γνώσεις… Δε σημαίνει όμως ότι ζούσα αποκομμένος από τον κοινωνικό περίγυρο της Σητείας, κλεισμένος στο γραφείο μου. Είχα συναναστροφές και με τον απλό κόσμο. Έτσι πιστεύω ότι κατάφερα να εκφραστώ στα γραπτά μου με τη γλώσσα του, πράγμα που ήταν συνειδητή επιλογή μου και η οποία με δικαίωσε κρίνοντας από την απήχηση που είχε ο Ερωτόκριτος στον απλό κόσμο.

 

Λ.Σ.

Είχατε την αποδοχή του απλού κόσμου. Οι άνθρωποι των Γραμμάτων και της Τέχνης πώς σας αντιμετώπισαν;

 

Β.Κ.

Θα ξέρετε φαντάζομαι ότι έχουν γραφεί χιλιάδες άρθρα, βιβλία, ποιήματα, μεγάλοι ζωγράφοι έχουν εμπνευστεί από τον Ερωτόκριτο, έχουν συνθέσει μουσική πάνω στους δεκαπεντασύλλαβούς μου και ακόμα και σήμερα που μιλάμε, το 2003, το έργο εμπνέει και γεννάει νέα έργα. Αν παρακολουθείτε, μόλις τελευταία, φέτος, ο κοντοπατριώτης μου ο Γιάννης ο Μαρκόπουλος συνέθεσε μια όπερα από τον Ερωτόκριτο…

Για να μη μακρηγορούμε, θα σταθώ σε τρεις, πιστεύω αδέκαστους, λόγιους. Ο Κοραής με παρομοιάζει με τον Όμηρο σε μια αχρονολόγητη επιστολή του στα 1804, ο Παλαμάς επίσης με χαρακτήρισε "μέγα του Ελληνικού Έθνους και αθάνατο ποιητή" σε ένα γράμμα του στα 1907. Και για να μην περιαυτολογώ, θα σταματήσω στη παρατήρηση του Σεφέρη στις "Δοκιμές" του, ο οποίος αναφερόμενος στον Ερωτόκριτο, γράφει πως είναι η τελειότερα οργανωμένη γλώσσα που ξεπερνά με άνεση τις συνηθισμένες λαογραφικές εκδηλώσεις και εκφράζει με σταθερό χαρακτήρα την ευαισθησία του κόσμου που τη μιλούσε.

 

Λ.Σ.

Με ένα τόσο σπουδαίο έργο, δεν σας ασκήθηκε πολεμική;

 

Β.Κ.

Ναι, Κυρίως από τους λόγιους Φαναριώτες. Ξέρετε, πάντα στους νεωτερισμούς αντιδρούν αυτοί οι οποίοι θεωρούν ότι αμφισβητείται η αυθεντία τους, κλονίζεται η εξουσία τους κλπ. Αυτά γινόντουσαν και θα γίνονται πάντα.

 

Λ.Σ.

Τι θέλατε να εκφράσετε, να αναδειχθεί, μέσα από το κορυφαίο σας έργο, τον "Ερωτόκριτο";

 

Β.Κ.

Όπως θα ξέρετε, το έργο έχει διχάσει τους κριτικούς. Άλλοι το θεωρούν ερωτικό έπος με ρομαντικά στοιχεία, ενώ άλλοι το κατατάσσουν στα έμμετρα ερωτικά μυθιστορήματα. Είπαν ότι έχω δεχθεί επιδράσεις από την Δυτική λογοτεχνία της εποχής των ιπποτών όπως τον "Μαινόμενο Ορλάνδο" του Αριόστο, την "Ελευθερωμένη Ιερουσαλήμ" του Τορκουάτο Τάσσο, το ισπανικό έπος "Άμαντις" κ.α. Εγώ δεν αρνούμαι τις επιδράσεις που είναι φυσικό να υπάρχουν, όμως όταν το σχημάτισα στο μυαλό μου ήθελα να προβάλω την ανδρεία και τις ηρωικές πράξεις, την αγάπη προς την πατρίδα, τη φιλία, την αφοσίωση, το γεμάτο αυταπάρνηση έρωτα.

 

 

 

Aπό την εικονογράφηση

που συνοδεύει το μοναδικό

χειρόγραφο (1710)

του "Ερωτόκριτου"

(Βιβλιοθήκη Βρετανικού

Μουσείου-Λονδίνο)

 

Λ.Σ.

Όμως δεν μπορείτε, νομίζω, να αρνηθείτε ότι έχετε δεχτεί και άλλες επιδράσεις από το κοντινότερο περιβάλλον σας.

 

Β.Κ.

Βεβαίως και έχω δεχτεί. Αν διαβάσετε προσεκτικά, θα βρείτε αναλογίες στο θρησκευτικό έργο "Η θυσία του Αβραάμ" και στην "Ερωφίλη" του Χορτάτζη… Ακόμα θα δείτε ότι η γλώσσα που χρησιμοποιώ είναι η καθομιλουμένη στην περιοχή της Σητείας τότε. Δεν μπορεί από τα τέλη του 16ου με τις αρχές του 17ου αιώνα που το έγραψα να έχει αλλάξει τόσο πολύ η γλώσσα της περιοχής. Αν ψάξετε, φαντάζομαι και στις μέρες σας θα ανακαλύψετε πολλές από τις λέξεις και εκφράσεις που χρησιμοποιώ στον "Ερωτόκριτο" να μιλιόνται στην περιοχή της Σητείας… Ειδικά αν ψάξετε στα χωριά στα οποία οι αλλαγές γίνονται με μεγαλύτερη βραδύτητα…

 

Λ.Σ.

Ένα τόσο μεγάλο έργο θα σας πήρε πολύ καιρό να το συνθέσετε…

 

Β.Κ.

Αρκετά χρόνια. Όμως παρ' όλα αυτά θα ήθελα να σημειώσετε δυο πράγματα:

Πρώτον να "συμπαθού τα σφάλματα εκείνοι, που γνωρίζου" και

δεύτερον "Οι στίχοι θέλου διόρθωσι και σάσμα όσο μπορούσι

γι' αυτούς που τους διαβάζουσι, καλά να τους γροικούσι".

Κάθε συγγραφέας επιδιώκει την όσο γίνεται μεγαλύτερη διάδοση του έργου του. Ο "Ερωτόκριτος" έχει τη μορφή του έμμετρου ερωτικού αναγνώσματος, αλλά δε σας κρύβω ότι στις προθέσεις μου ήταν και η θεατρική σκηνή. Γι' αυτό επεδίωξα να έχει κατάλληλη μορφή. Το διαίρεσα σε έξι μέρη, έγραψα ζωντανούς διαλόγους και τέτοιους που να ευνοούν την κίνηση των διαλεγομένων στη σκηνή. Και όλα αυτά γιατί στην εποχή μου ο πολύς κόσμος δεν ήξερε γράμματα και δεν είχε χρήματα για ν' αγοράζει τα ακριβά για την εποχή βιβλία. Το θέατρο τα ξεπερνάει αυτά.

Όμως για να παιχτεί το έργο χρειάζεται επιλογή στίχων. Από τους δέκα χιλιάδες περίπου στίχους παίζονται στη διάρκεια μιας παράστασης γύρω στους 1.800, αλλιώς το έργο θα είναι κουραστικό για τους θεατές.

Αλήθεια, παίζεται ακόμα στις μέρες σας;

 

Λ.Σ.

Ναι, αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια και από πολύ σημαντικούς θιάσους.

 

Β.Κ.

Έχει άραγε απήχηση στον κόσμο; Στην εποχή μου οι θεατές το ζούσαν. Έκλαιγαν κατά τη διάρκεια της παράστασης και στο τέλος αναστέναζαν με ανακούφιση. Για πολλή ώρα αποθέωναν με χειροκροτήματα και επευφημίες τους ηθοποιούς με μεγάλο ενθουσιασμό.

Όπως ξέρετε το έργο έχει "happy end" όπως λετε κι εσείς με τα ελληνοαγγλικά σας…

Το φτωχό και γενναίο παλικάρι ο Ερωτόκριτος παντρεύεται μετά από πολλές περιπέτειες και δυσκολίες την αγαπημένη του μοναχοκόρη του βασιλιά Αρετούσα. Μετά το γάμο τους ο βασιλιάς πεθερός του παραιτείται, προσφέροντας το θρόνο στον γαμπρό του.

Από πλευράς δηλαδή πλοκής και εξέλιξης, το έργο θα το κατατάσσατε εσείς με σύγχρονούς σας όρους στα μελό. Εγώ όμως δεν το θεωρώ αυτό κακό. Μάλιστα, αν βάλετε τα πράγματα κάτω, αρκετά μεγάλα έργα στηρίζονται στην εξής απλή αλλά διαχρονική κεντρική ιδέα: Ένας νέος αγάπησε μια νέα.

 

Λ.Σ.

Είπατε για τα αγγλοελληνικά… μα και 'σεις έχετε τα ελληνοϊταλικά σας…

 

Β.Κ.

Ξεχνάτε τη μεγάλη Ενετική περίοδο στην Κρήτη… Εξάλλου και το όνομά μου έχει Ενετικές ρίζες… Η Κρήτη αποτελούσε ανέκαθεν χωνευτήρι πολιτισμών και ήταν το μόνο μέρος της Ελλάδας που είχε Αναγέννηση αυτήν την περίοδο, λόγω της Ενετικής κατοχής.

 

Λ.Σ.

Ο Ξανθουδίδης και ο Αλεξίου …

 

Β.Κ.

Ξέρω, ξέρω. Έχουν καταγράψει τα λόγια στοιχεία, τις βυζαντινές, αραβικές, λατινικές, ιταλικές-βενετσιάνικες λέξεις στον Ερωτόκριτο. Όμως αυτά τα ελληνικά μιλάγαμε τότε και, όπως σας προείπα, πρόθεσή μου ήταν να μη γράψω στη λόγια γλώσσα αλλά στην καθομιλουμένη.

 

Λ.Σ.

Που οφείλεται κατά τη γνώμη σας η μεγάλη απήχηση του έργου στον κόσμο;

 

Β.Κ.

Πράγματι το έργο είχε πολύ μεγάλη απήχηση όχι μόνο στην Κρήτη αλλά και στο εξωτερικό, όπου υπήρχε ελληνικό στοιχείο. Μην ξεχνάτε τις πολύ καλές εκδόσεις-η πρώτη έγινε το 1713 στη Βενετία. Νομίζω ότι από την έκδοση αυτή έχει σωθεί ένα αντίτυπο. Αν θυμάμαι καλά, πρέπει να είναι στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη, στην Αθήνα.

 

Λ.Σ.

Είναι αυτό με την μνημειώδη εικονογράφηση; Αυτό που περιλαμβάνει και ένα φανταστικό πορτραίτο σας;

 

Β.Κ.

Όχι, όχι! Η εικονογράφηση που αναφέρεστε αφορά το μοναδικό χειρόγραφο του Ερωτόκριτου του 1710 το οποίο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Βρετανικού Μουσείου στο Λονδίνο. Μιας και αναφερόμαστε στις εικονογραφήσεις των εκδόσεων του Ερωτόκριτου, πολύ μου άρεσε αυτή της έκδοσης στα Ρουμάνικα, της Ρουμάνικης Ακαδημίας τον 18ο αιώνα. Θα ξέρετε βέβαια ότι το έργο έχει κάνει και διεθνή καριέρα.

Τώρα στην ουσία του προηγούμενου ερωτήματός σας, γιατί ξεφύγαμε. Νομίζω ότι οι ομοιοκατάληκτοι δεκαπεντασύλλαβοι, ο λυρισμός, η ζωντανή γλώσσα, οι λεπτομερείς περιγραφές, οι αληθινοί χαρακτήρες, η κλιμάκωση του δραματικού στοιχείου, το έντονο φυσιολατρικό στοιχείο, όπως επίσης και οι ερωτικές ιστορίες, πάντα συγκινούν. Σ' αυτά τα στοιχεία ποντάρισα και μάλλον βρήκα στόχο, όπως δείχνει το αποτέλεσμα.

 

 

 

Ο Ερωτόκριτος

Σχεδίασμα σε χειρόγραφο

Ρουμανικής μετάφρασης του έργου

(18ος αιώνας).

 

(Βιβλιοθήκη Ρουμανικής Ακαδημίας,

Βουκουρέστι)

 

 

Λ.Σ.

Ξέρετε, μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση, συζητώντας με γέρους στα χωριά της Σητείας και του Μεραμπέλου, το ότι απαγγέλλουν με άνεση μεγάλα κομμάτια από τον Ερωτόκριτο χωρίς μάλιστα οι ίδιοι να ξέρουν γράμματα.

 

Β.Κ.

Πράγματι, τόσο πολύ αγαπήθηκε το έργο ώστε οι μεγαλύτεροι σε ηλικία το τραγούδαγαν στα παιδιά και έτσι σιγά-σιγά πέρασε με την προφορική παράδοση από γενιά σε γενιά.

 

Λ.Σ.

Οι εύστοχες παρομοιώσεις και τα γνωμικά αλλά και οι λεπτομερέστατες και ποιητικές παρατηρήσεις της φύσης δείχνουν άνθρωπο με μεγάλη ευαισθησία, ο οποίος γνωρίζει να χαίρεται τη φύση.

 

Β.Κ.

Ομολογώ ότι το Στειακό τοπίο το οποίο απεικονίζεται και στο χαρακτήρα των συμπατριωτών μου είναι μοναδικό. Φανταστείτε μια καλοκαιρινή βραδιά με πανσέληνο στις παραλίες της περιοχής. Διαβάστε τους στίχους και ζήστε στην εικόνα:

"Τα περιγιάλια ελάμπασι κι η θάλασσα εκοιμάτο

γλυκύς σκοπός εις τα δεντρά κι εις τα νερά εγροικάτο".

Όποιος έχει ζήσει τέτοιες εικόνες δεν μπορεί παρά να εκτιμά την αξία της ζωής και της ποίησης. Η φύση είναι απλόχερη στην Κρήτη.

 

Λ.Σ.

Τελικά είμαστε η χώρα της ποίησης;

 

Β.Κ.

Αν βάλουμε τα πράγματα κάτω και κάνουμε μια γρήγορη επισκόπιση, αβίαστα νομίζω θα απαντήσουμε καταφατικά. Πόσους Όμηρους γέννησε η φύση; Πόσους λυρικούς, τραγικούς, Ρωμανούς Μελωδούς, Δημοτικό Τραγούδι αντάξιο του ελληνικού, Σολωμούς, Παλαμάδες, Σικελιανούς, Ρίτσους, Σεφέρηδες, Ελύτες … Δυο Νόμπελ και τα δυο στην ποίηση. Γνωρίζετε πολλές χώρες στις οποίες οι μισοί κάτοικοί τους να έχουν εκδώσει τουλάχιστον μια ποιητική συλλογή; Μήπως εδώ στην Κρήτη… σχεδόν όλοι δεν είναι δυνάμει μαντιναδολόγοι; Νομίζω ναι, είμαστε η χώρα της ποίησης.

 

Λ.Σ.

Τι θα προτρέπατε εμάς τους νεώτερους;

 

Β.Κ.

Κάτεχε πως εισέ πολλά το ζω τ' αθρώπου μοιάζει,

κι οπού 'χει γνώσι κι ομυαλό, ετούτ' ας τα λογιάζη,

άθρωπος να 'ναι δυνατός, να 'χη αντρειά και χάρι

πλιά δύναμι και πλιά αντρειά έχει το λεοντάρι,

κι αν είν στα πόδια γλήγορος, κι αν-πιλαλή και τρέχη,

τούτην-τη γληγορότητα και πλιά το λάφιν έχει.

Κι αν-κ' η φωνή ντου 'ναι γλυκειά, μελωδική η λαλιά ντου,

και παίρνουν αναγάλλιασι, όσοι κι αν είν -κοντά ντου,

είναι πολλώ λογιώ πουλλιά, που γλυκοκιλαηδούσι

π' αφίνουνε το φαγητό πολλοί να τα γρικούσι.

Έτσι κ' οι -άλλες χάριτες, που σ' άθρωπο θωρούμε,

βρίσκονται πάντα κ' εις τα ζα, που να τα πω βαρειούμαι,

και μόνον ο λογαριασμός είναι, που διαχωρίζει

το ζω απού τον άνθρωπο, για κείν' όλα τα ρίζει,

στένει το λάφι ως κι α γλακά, και τα θεριά μερώνει,

και τα πουλλιά, αν -πετού ψηλά, στη γης τα χαμηλώνει.

Εκείνος ο λογαριασμός όλα τα βασιλεύγει,

νικά, μερώνει τ' άγρια, και τα θεριά παιδεύγει,

κι απήτης και το χάρισμα ετούτο απαρνήθης,

τη στόρησι της αθρωπιάς εξέσκισες κ' εγδύθης,

και πορπατείς ωσάν -το ζω, λογαριασμό δεν έχεις,

και δε νογάς που βρίσκεσαι, και που 'σαι δεν -κατέχεις.

 

Λ.Σ.

Σας ευχαριστώ πολύ.

 

Β.Κ.

Να τα γράψετε όπως σας τα είπα και να μου χαιρετάτε τους πατριώτες μου.

 

 

«  Ε ν τ ά ξ ε ι  »


Κατασκευή ιστοσελίδων Ιωάννης Ευαγγ. Σταμέλος